Wat een week...

Goedenavond allen,

Het is me weer een week geweest. Afgelopen vrijdag zijn de twee mannen, dan heelhuids aangekomen. Een beetje af, dus meteen het bed in. Aangezien ik al 's ochtends om 8.30 op school moest zijn heb ik ze dus ook pas 's avonds echt kunnen begroeten.

En Frank en paps kennende waren ze al meteen diezelfde dag flink aan het werk. Het was dan ook meteen een zooi van jewelste. Maar ja, wat wil je dan ook met 2 mannen in huis die aan het klussen zijn.
Halverwege de week wordt Frank gebeld en blijkt dat LiesB van de fiets is gevallen en dat ze dus nu haar arm heeft gebroken. Niet echt fijn en het was natuurlijk ook even schrikken. Het probleem was dat het elektra al open lag en dus dat ze niet zomaar weer even terug naar NL konden. Ik zou er iig niets van gebakken hebben, of juist mezelf gebakken hebben.
Maar ok, de heren gingen dus proberen om ipv zondag zo snel mogelijk weg te gaan, zonder dat het huis onbewoonbaar zou zijn. Ze zijn dus uiteindelijk op zaterdagochtend vertrokken.
'Lies, ik hoop dat het nu iig wat beter gaat en je het een beetje kan uithouden. Wordt maar snel beter.'

Ik had de vrijdag dat de heren er nog waren, een tweede tentamen, echter was dit tentamen een eindtentamen en telde voor 50% aangezien de andere 50% van opdrachten en een presentatie kwam. Maar ja ook deze zullen we dus af moeten wachten. Ik moet wel zeggen dat het wel stof behandelde die in de les niet ter sprake is gekomen, dus ik ben benieuwd wat ik ervan gebakken heb.

Ik zou na mijn tentamen dan eindelijk de sleutels van het appartment krijgen, maar dit bleek achteraf ook nog een heel gedoe. Volmer, de jongen van wie ik de kamer overnam, en ik hadden na het tentamen een afspraak met mevrouw Bernasconi van Alloggi Ticino om de sleutel overdracht te doen. Dus wij naar de flat.
Ik had al met Volmer af gesproken dat als we alles getekend hadden, dat ik hem nog die middag de sleutels zou laten houden aangezien hij nog zijn spullen moest verhuizen.
Toen ik mevrouw Bernasconi had ontmoet, was ik helemaal verkocht. In de zin dat ze echt een super schattig mens is van rond de 60 die gewoon engels probeert te spreken en ontzettend lief is.
Nou alles getekend en sleutels weer aan Volmer gegeven en afgesproken dat hij samen met Marninck en Herman (zijn nieuwe huisgenoten), later die dag mij de sleutels zouden brengen. Maar dat ging dus al mis!!
Ze belde mij rond half 6 dat ze nog niet alles hadden weg kunnen halen uit de kamer, aangezien Volmer zo snugger was geweest om van de voren niets te pakken. Ook moet ik sowieso zeggen dat ze een busje slechts voor 1.5 uur hadden gehuurd. Wat eigenlijk best wel kort is als je ook nog eens naar italie moet, maar ok. Ik had dus gezegd dat het geen probleem was om het zaterdagochtend te geven, omdat het de bedoeling was dat paps en frank het dus nog zouden zien.

's avonds werd ik dus weer gebeld. Herman vroeg of ik hun zaterdag zou kunnen helpen om hun spullen uit Italie te brengen en de laatste lichting van Volmer's kamer (mijn kamer dus). Aangezien ik toch al zondag mijn kamer in wou trekken, heb ik toegezegd aangezien ik anders nog een week had moeten wachten, zoals zij het hadden gepland (of juist niet gepland liever gezegd, he jongens ;)). Maar ok, ik de brave burger uit gehangen en hun dus geholpen. Paula zou in de tussentijd alvast mijn kamer een beetje boenen en een beetje muziek luisteren (mijn dank ik groot!). Uiteindelijk waren we dus zo'n 3 uutjes kwijt, met sjouwen, rijden, etc. Het was weer een dagje wat anders. Maar erg goed geregeld was het niet ;P!

Ik had deze erg drukke dag al een wat minder goed begin. Ik was toen ik naar mijn oma ging tegen een muurtje aan gereden. De schade is niet enorm, maar ik was er niet bij met mijn hoofd en dit komt er dan van. Arme auto :'(!!

Un bacione,
Lisa